Ik sta nog steeds!

Ze zeiden dat ik het niet zou redden,

dat mijn stem te zacht was voor de storm.

Ze fluisterden leugens in de schaduw,

en maakten mijn naam zwaar van vorm.

Ze sloegen mijn dromen stuk met woorden,

gooiden stenen via schermen en pixels.

Maar ik ben gebouwd van oud vertrouwen,

van voorouders met ongebroken ritmes.

Ik was een kind dat niet werd gezien,

die sliep buiten de deur van begrip.

Met blote handen bouwde ik mijn morgen,

vond ik kracht in elke val en trip.

Ik heb liefgehad in stilte,

geholpen zonder te vragen.

Mijn hart bleef open,

ook als ze bleven klagen.

Ze zagen mij als zwak,

maar wisten niet van mijn vuur.

Ik ben het bewijs van overleving,

van een ziel die bleef puur.

En nu schrijf ik, met elke letter bevrijdend,

wat zij probeerden te verbergen in angst.

Ik draag geen haat, alleen mijn waarheid—

en een toekomst waarvoor ik dank.

Ik sta nog steeds.

En ik groei.

Voor mij.

Voor mijn kinderen.

Voor Curaçao.